محسن سلیمانی‌فارسانی بازیگر و کارگردان تئاتر کشور معتقد است: تئاتر کشور پس از انقلاب اسلامی ایران فعالیت قابل تحسینی داشته اما در اندازه و عظمت این اتفاق بزرگ، رشد نکرده است.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری، هر ساله با آغاز ماه بهمن، حال و هوای ایران اسلامی‌مان رنگ و بوی دیگری پیدا می‌کند. مردم و نهادهای گوناگون فرهنگی و هنری آماده برپایی بزرگداشت پیروزی انقلاب اسلامی ایران می‌شوند. انقلابی که بیش از ۴۰ سال پیش با رهبری امام خمینی(ره) دست مستکبران و خودکامگان را از مام میهن عزیزمان کوتاه کرد. هنرمندان نیز با هنر خود به نمایش زوایای پنهان انقلاب اسلامی می‌پردازند. تئاتر یکی از هنرهایی است که هر ساله جایگاه مهمی در بازتاب رویدادهای مهم انقلاب داشته است. اهمیت هنر و هنرمندان در بازخوانی روزهای شیرین پیروزی انقلاب اسلامی ما را بر آن داشت تا با اهالی هنر انقلاب گفت‌وگو کنیم.
محسن سلیمانی‌فارسانی نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر و مدیرعامل پیشین انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، در گفت‌وگو با پایگاه خبری حوزه هنری در مورد تئاتر انقلاب و شاخصه‌های آن گفت: انقلاب اسلامی برآمده از دل مردم است. برآمده از اندیشه مردم کوچه و بازار، مساجد و دانشگاه‌های کشور است. پس تئاتر آن هم باید بر همین اندیشه‌های مردمی و بر پایه اخلاقیات و نیکی‌ها و همدلی‌های مردمی باشد. تئاتر انقلاب باید بر اساس دردِ دردمندان باشد و در مقابل ظلم و سلطه و بی‌عدالتی باشد و در یک کلام شاخصه تئاتر انقلاب در موضوع و اندیشه باید بر مبنای مردم‌سالاری دینی باشد.
سلیمانی در مورد ژانر مستقل تئاتر انقلاب گفت: تئاتر انقلاب هم جدای از مشخصات کلی یک تئاتر نمی‌تواند باشد. تئاتر انقلاب باید هم ساده باشد و هم سرشار از معناگرایی، اندیشه و مردمی باشد. این‌ها را که داشته باشد، به خودی خود شکل و ساختارش با تئاترهای صرفا مادی‌گرا متفاوت می‌شود و این دیدگاه می‌تواند آن را به عنوان یک ژانر مستقل معرفی کند. البته این سبک‌ها و ژانرها در تئاتر انقلاب به شکل رایج، درگیر «ایسم»های متداول نشود بهتر است.
مدیرعامل پیشین انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، در خصوص پیشرفت‌های تئاتر کشور پس از انقلاب اسلامی ایران گفت: در طول ۴ دهه گذشته اگر منصفانه بخواهیم قضاوت کنیم، اتفاقات قابل تحسینی در حوزه تئاتر به وجود آمده است؛ اما در اندازه و عظمت این اتفاق بزرگ، رشد نکرده است. فراگیر شدن تئاتر در کل کشور یکی دیگر از اتفاقات خوب در این راستا بوده است، اما آنقدر فراز و نشیب داشته به یک حد ثابت و رو به رشد روزافزون نرسید. چرا که در یک مقطعی بنا به مدیریت صحیح و خردمندانه فراز داشته و در مقطعی به علت عدم مدیر آگاه نشیب داشته است. در مجموع نبود یک سیستم و استراتژی ثابت که مبنایش خِرد جمعی باشد قائم به فرد بوده و متأسفانه هنوز هم از این درد مزمن آسیب می‌بیند.
سلیمانی افزود: در حوزه فیلم هم، همانند تئاتر، هدایت‌ها و حمایت‌ها تعریف شده نبوده است. به این ترتیب یکی از عمده عدم استقبال فیلم‌سازان، خط‌کشی‌ها و قضاوت‌های افراطی آدم‌های هنرمند و فیلم‌ساز بوده است. انسان‌های اندیشمند و هنرمند‌های زیادی داشته‌ایم که بر اساس بی‌مهری‌ها و عدم حمایت‌های لازم، ریزش کردند و بعضاً جایشان را عده‌ای فرصت‌طلب که نتوانستند کار خوب تولید کنند گرفتند که آنها هم ماندگاری نداشتند و البته هنوز فیلم‌سازانی هستند که علی‌رغم آن بی‌مهری‌ها صبوری کرده و خود و قلمشان را وقف انقلاب و مردم کرده‌اند و میدان را خالی نگذاشته‌اند و هنوز امید دارند تا تحولی در متولیان منفعل بازدارنده به وجود آورند.
این کارگردان تئاتر در مورد جایگاه پژوهش در حوزه تئاتر و فیلم گفت: برای دوره‌ای از کلیشه‌های رایج در حوزه هنرهای نمایشی چه تئاتر و چه فیلم، پس از سال‌ها آزمون و خطا، باید پژوهش اساسی و آسیب‌شناسی جدی صورت گیرد تا محاسن را تقویت و معایب را رفع کنند و این نیاز به یک خِرد جمعی عالمانه دارد تا صادقانه متون نمایشی و فیلم‌نامه‌ها در یک فضای سالم و خیرخواهانه تولید شوند و متولیان امر با هم‌افزایی و اقبال، موجبات ذوق هنرمند شوند تا بعضاً مجبور نشوند برای خوش آیندِ فردی دست به دامن کلیشه‌ها شوند.
وی در پایان گفت: نسل جدید اگر مورد لطف بی‌منت متولیان هنر باشند، راه رسیدن به اطلاعات و مستندهای انقلاب دور از دسترس نیست، در حال حاضر آنقدر اسناد شفاهی و حضوری در جای جای کشور وجود دارد که نسل جوان با رجوع به آن می‌توانند از بطن انقلاب خوراک فرهنگی هنری خود را تأمین کنند که البته برای رساندن حرف و سند انقلاب نیاز به یک کارگروه ویژه و قابل دسترسی برای جوانان علاقه‌مند وجود دارد. یک مرکزی همچون اطلاعات مخابرات تلفنی ۱۱۸ که هر وقت نیاز باشد، بی هیچ تحریف و انحرافی، صادقانه صادقانه، پاسخگویی مطلع هم بدون آنکه بداند آن طرف خط کیست جوابگویش باشد.
انتهای پیام/
بدون دیدگاه