هفته هنر انقلاب/۲۷
قربانزاده‌خیاوی: هنر انقلاب باید فراگیرتر و مردمی‌تر شود

حسن قربانزاده‌خیاوی، نویسنده کتاب «رد انگشت‌های اصلی» تا امروز جوایزی، چون جایزه داستان انقلاب و جایزه شهید اندرزگو را برای نوشتن و انتشار کتابش دریافت کرده است. او نویسنده‌ای است که امسال نامش در میان اسامی تقدیرشوندگان ویژه‌برنامه‌های هفته هنر انقلاب که هر ساله به مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت سیدمرتضی آوینی برگزار می‌شوند، قرار گرفته است.

به گزارش روابط عمومی حوزه هنری به نقل از روزنامه جوان؛ حسن قربانزاده‌خیاوی، نویسنده کتاب «رد انگشت‌های اصلی» تا امروز جوایزی، چون جایزه داستان انقلاب و جایزه شهید اندرزگو را برای نوشتن و انتشار کتابش دریافت کرده است. او نویسنده‌ای است که امسال نامش در میان اسامی تقدیرشوندگان ویژه‌برنامه‌های هفته هنر انقلاب که هر ساله به مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت سیدمرتضی آوینی برگزار می‌شوند، قرار گرفته است.

حسین قربانزاده‌خیاوی درباره جایگاه هنر انقلابی به «جوان» گفت: دولت هر کشوری که انقلاب در آنجا رخ داده است، باید حواسش به هنر باشد، زیرا همانطور که می‌دانیم مؤلفه‌های هنر بسیار تأثیرگذار و ماندگار هستند و می‌توانند نسلی را تربیت کنند و برای نسل‌های آینده به یادگار بمانند. اگر ششدانگ حواس حکومت به هنر نباشد، هنر یک جایی هرز می‌رود، دچار سستی می‌شود، در برهه‌ای از حرکت می‌ایستد و متوقف می‌شود یا اگر کاملاً به آن بی‌توجه باشیم، ممکن است مسیرش را عوض کند و به مسیر‌هایی برود که به سود جامعه نیست.

او افزود: من حس می‌کنم هنر در کشور ما هدایت و حمایت نشده، بنابراین هنر انقلاب به شکلی مطلوب و ایده‌آل شکل نگرفته است. هنرمند‌های عرصه‌های مختلف باید حداقل‌ها را داشته باشند تا مجبور نشوند روزانه به دنبال راهی برای تأمین معاش باشند.

صداوسیمای ما همواره باید در خدمت هنر باشد

قربانزاده‌خیاوی ادامه داد: ارزش‌گذاری و حفظ شأن و منزلت هنرمندان بسیار مهم است. هنرمندان در کشور ما جایگاه لازم، شایسته و بایسته را ندارند و من بیشتر از منظر نویسندگان به این مسئله نگاه می‌کنم، اما در نقاشی، انیمیشن و فیلم هم همینطور است. فیلمسازان حکومتی روسیه و سایر هنرمند‌های آن کشور به اندازه‌ای از دغدغه‌های روزانه دور شده‌اند که توانسته‌اند چیزی خلق کنند. بعضی از افراد می‌گویند هنر در سختی‌ها خودش را نشان می‌دهد، اما من حس می‌کنم وقتی که دغدغه‌های فرعی و غم نان کمتر باشد، آدم به دنبال کشف و خلاقیت می‌رود.

او بیان کرد: هنرمندی که شأن و منزلتش حفظ شود، می‌تواند توانایی‌های خودش را به خوبی نشان دهد.

این نویسنده افزود: صداوسیمای ما همواره باید در خدمت هنر باشد و هم‌اکنون اینطور نیست.

قربانزاده‌خیاوی گفت: من می‌دانم که آثاری خلق شده و هنرمندانی هستند که به رغم وضعیت موجود تلاش می‌کنند، اما ما به یک آینده روشن و قله نگاه و فکر می‌کنیم و می‌خواهیم به آن برسیم. حالا گاهی یک اثر فخیم و فاخر خلق می‌شود، اما ما باید بستری را بسازیم و ترتیب بدهیم که بدانیم در این بستر ۱۰سال دیگر ۱۰هنرمند با ۲۰اثر خوب داریم و این هنرمندان و آثار۲۰یا۳۰ سال دیگر بیشتر و بیشتر می‌شوند نه اینکه منتظر باشیم یک نخبه یا یک هنرمند بیاید دو، سه اثر فاخر تولید و عرضه کند. با این کار‌ها ما نمی‌توانیم قطار مردم یا ریل هنر را برای رفتن و دیده شدن آماده کنیم، بنابراین من به یک گل، دو گل یا چند گل، رسیدن بهار نمی‌گویم. ما خواهان یک بهار پرگل هستیم که میوه و ثمر عظیمی بدهد.

هنر باید وارد مدارس شود

او ادامه داد: به هر حال ما در سال‌های گذشته چند اثر فاخر هنری داشته‌ایم، اما اینکه هنر از طرف ارگان‌های مختلف به خصوص صداوسیما حمایت شود، وارد مدارس و حوزه‌ها بشود و مردم آن را بطلبند، اهمیت دارد. مردم هنر‌های تبلیغاتی و سفارش شده را به نوعی پس می‌زنند.

شهید آوینی مسیر حرکتش را باور داشت

این نویسنده دیدگاهش درباره شهید آوینی و هنر انقلاب را چنین شرح داد: به هر حال شهید آوینی هنرمند بود، حتی بعضی وقت‌ها ایده‌ها و فکرهایش فراتر از بعضی باور‌ها و خواست‌ها بود. او آمد، حرکت‌ساز شد و باقی ماند. این باقی ماندن در عرصه هنر بسیار مهم و باارزش است.

قربانزاده‌خیاوی افزود: من شناخت از مسیر حرکت و باور را خیلی مهم می‌دانم. شهید آوینی مسیر حرکتش را خوب می‌شناخت و آن را باور داشت و هنرش در این مسیر جلوه‌گر و پربار شد. باور به مسیر حرکت، فرد و هنرش را می‌سازد. بعضی از هنرمندان و اهالی قلم در برهه‌هایی ادای هنرمند بودن، انقلابی بودن و هنر انقلابی را درمی‌آورند. اگر سیستم ارزش کار‌های خوب را بداند و بخواهد آن‌ها را جلوه‌گر کند، آوینی‌هایی ساخته می‌شوند ولی وقتی باوری وجود نداشته باشد و شعارزدگی اکثر جا‌ها را بگیرد و اشغال کند، سستی خواهد بود و کم‌فروغی و تیرگی به وجود خواهد آمد.

هنر انقلاب اگر مردمی شود، بهتر جلوه می‌کند

او گفت: من حس می‌کنم ما جوری هنر انقلاب را پیش بردیم و با آن برخورد کردیم که هنر مذکور را متعلق به گروهی از افراد و یک تیپ خاص کرده‌ایم. این هنر باید فراگیرتر و مردمی‌تر شود. وقتی من جایزه انقلاب را گرفتم، برخی از محافل به صورت محترمانه خواستند دیگر به محفلشان نروم. در چنین وضعیتی اگر بگوییم توانستیم هنر انقلاب را مردمی کنیم، به بیراهه رفته‌ایم.

این نویسنده ادامه داد: تقدیر سالانه از هنرمندان شاخص هنر انقلاب نه تنها به نفع هنرمندان نیست، بلکه به ضرر آن‌ها نیز است، زیرا تعدادی از مردم آن‌ها را به واسطه دریافت تقدیر مذکور هنرمند حکومتی به حساب می‌آورند. از طرف دیگر اگر از هنرمندان تقدیر نشود نیز مسئله پیش می‌آید. من به تازگی جایزه اندرزگو را برای کتابی که پیش از این هم جایزه انقلاب را دریافت کرده بود، اخذ کردم. کتاب مذکور هنوز در چاپ اول است و این در حالی است که اثر برنده چند جایزه، باید حداقل به چاپ‌های دهم و بیستم رسیده باشد. وقتی این اتفاق نمی‌افتد. اثر مورد نظر ما مارک می‌خورد و پس از مدتی می‌میرد.

قربانزاده‌خیاوی بیان کرد: تقدیرهایی، چون تقدیر از چهره‌های شاخص هنر انقلاب باید تداوم داشته باشند و افزایش پیدا کنند تا روزی به جایگاه اصلی خودشان برسند. ما باید هنر انقلاب را هنر مردمی بنامیم، در واقع باید به نیاز‌های مردم پاسخ دهیم. من بار‌ها گفته‌ام امروز نوجوانان امریکایی به نیروهایشان که در جنگ ویتنام مردند، احترام می‌گذارند، این در صورتی است که نیرو‌های امریکایی به ویتنام حمله کرده بودند، اما رزمندگان ما که از خاک‌شان دفاع کرده‌اند، در میان مردم جایگاه شایسته و بایسته‌ای را که حق آنهاست، ندارند.
هنر انقلاب باید از شعارزدگی پرهیز کند

هنر انقلاب باید شعارزدگی را کنار بگذارد و به طرف محتوا، ماندگاری و درخشندگی برود. ما باید با هنر فاخر پیش برویم تا بتوانیم هنر انقلاب را به یک هنر مردمی تبدیل کنیم.

انقلاب یعنی دگرگون شدن و متحول شدن و ما اگر می‌خواهیم دگرگون و متحول شویم و دگرگون بیندیشیم، به هنر نیاز داریم و من امیدوارم بتوانیم آثار فاخرتری تولید و از طریق آن‌ها مردم را بیش از پیش با هنر انقلاب آشنا کنیم.

انتهای پیام/